Rozporządzenie nr 561/2006

Do przewozów drogowych, które wykonywane są na terytorium krajów Wspólnoty Europejskiej oraz pomiędzy tymi krajami, a także Szwajcarią i państwami – stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, stosuje się Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego I Rady (WE) 561/2006 z dnia 15 marca 2006 roku. Nie jest tutaj ważne, z którego kraju pochodzi rejestracja samochodu, ponieważ to rozporządzenie dotyczy przewozu drogowego różnych rzeczy, a można je przewozić pojazdami, których łączna masa z przyczepą i naczepą wynosi powyżej 3,5 tony, ale też dotyczy przewozu osób pojazdami, które są do tego celu przeznaczone i można takimi pojazdami przewozić więcej niż 9 osób wraz z kierowcą.

Zgodnie z tym rozporządzeniem dzienny czas pracy kierowcy, czyli prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 9 godzin. Możliwe jest wydłużenie tego czasu do 10 godzin, ale może to się zdarzyć tylko 2 razy w tygodniu

Łączny tygodniowy czas prowadzenia samochodu nie może przekroczyć 56 godzin, a w przypadku prowadzenia auta w ciągu dwóch kolejnych tygodni nie może być on dłuższy niż 90 godzin. Podczas jednego dnia pracy kierowca musi wykorzystać 45-minutową przerwę po 4,5 godzinie pracy. Taką przerwę można podzielić na dwie krótsze, ale pierwsza z nich nie może być krótsza niż 15 minut, a druga nie może być krótsza niż 30 minut. Poza tym w ciągu doby kierowca musi mieć 11-godzinny nieprzerwany odpoczynek, który może podzielić sobie na dwie części po 3 i 9 godzin, ale w związku z tym przerwa wydłuża się do 12 godzin. Natomiast w ciągu 2 tygodni koniecznie musi to być nieprzerwany 45-godzinny okres odpoczynku.

Konwencja AETR

Konwencja AETR to umowa europejska, która dotyczy osób wykonujących przewozy międzynarodowe. Do jej powstania doszło 1 lipca 1970 roku w Genewie, a w życie weszła 6 lat później. Polska konwencję ratyfikowała dopiero w październiku 1992 roku. Można w niej znaleźć informację na temat:

• minimalnego wieku kierowcy, czyli 18 lat dla pojazdów z przyczepami i naczepami do 7,5 tony; 21 lat dla przewozów drogowych pasażerskich oraz 21 lat dla innych samochodów, ale trzeba posiadać świadectwo kwalifikacji zawodowych;
• czasu odpoczynku kierowcy, który powinien być przestrzegany;
• czasu prowadzenia samochodu;
• obowiązku zamontowania oraz używania tachografu, a także kontrolowania go każdego dnia;
• obowiązku prowadzenia nadzoru pojazdów przez dane przedsiębiorstwa;
• zakazu dawania albo wynagradzania kierowcy dodatkową premią za długość przebytej drogi lub ilość przewiezionych towarów.

W konwencji tej można znaleźć definicję czasu pracy kierowcy, który liczony jest od momentu rozpoczęcia pracy do jej zakończenia. W związku z tym liczy się nie tylko prowadzenie pojazdu, ale również załadunek i rozładunek towaru, nadzór oraz czynności spedycyjne i administracyjne. Poza tym do czasu pracy wliczane są przerwy, a także okres pozostawania w dyspozycji. Czas pracy i odpoczynku musi być zarejestrowany w tachografie.

Konwencję AETR stosuje się do transportu drogowego, który jest wykonywany poza obszarem Unii Europejskiej, państwami Europejskiego Obszaru Gospodarczego, a także poza państwami – stronami umowy AETR.

Zgodnie z tą konwencją dzienny czas prowadzenia samochodu nie może przekraczać 9 godzin, a przerwę trzeba zrobić po 4,5 godzinach, a powinna ona trwać 45 minut. Można ją podzielić na 3 części po 15 minut.